80th

ZjedzBabciKorale

Panowie, taki luźny wrzut przy wieczornej zadumie, cytuję za Wikipedią:

"Reminiscencja (łac. reminisci - wspominać) – w psychologii nieświadome wspomnienie, refleksja; paradoksalny efekt poprawy pamięci po upływie pewnego czasu od ostatniej próby zapamiętania. Istota tego zjawiska polega na tym, że ludzie po przekroczeniu pięćdziesiątego roku życia lepiej (w porównaniu z ogólnym przebiegiem krzywej zapominania) pamiętają zjawiska z okresu, kiedy mieli od 10 do 30 lat. (...) Wraz z wiekiem maleje nasycenie emocjonalne wspomnień, dotyczy to w szczególności pamięci zdarzeń negatywnych. Więcej przywoływanych wspomnień, w wyniku reminiscencji, to wspomnienia pozytywne niż negatywne czy neutralne. Reminiscencja pomaga osobom starszym w optymistycznym podsumowaniu dotychczasowego życia, daje poczucie spełnienia."

damn it, widać natura musi nam mieszać w mózgach na starość, żebyśmy nie zwariowali

White Lion

albo też pomaga pamiętać cokolwiek przy wszeogarniającej sklerozie Smile

ja tam i tak pamiętam głównie pozytywy ! Smile

UKI

Jak to Człowiek, czytaj wielcy filozofowie, potrafi zgrabnie ująć w naukowe ramy to co jest "niezgłębioną istotą naszego ducha", czy jakby tego nie nazwać. My ludzie zawsze szukamy racjonalnych rozwiązań, nie potrafiąc, zwłaszcza w dobie "samouwielbienia", zaakceptować faktu, że istnieją rzeczy jakich nigdy nie poznamy, mechanizmy nieodgadnione. Ostatnio modne jest przyznawanie za oczywiste tego i tamtego, o czym powiedział jakiś wybitny znawca danego tematu. A inni biorą to za oczywistość.
Jeśli moja dygresja został zrozumiana, a mam nadzieję że piszę na temat Smile

, z góry dziękuję. Wracając do zagadnienia. Wspomnienia, cóż byśmy bez nich uczynili...

ZjedzBabciKorale

hehe, no to kolejny dygresyjny post w nawiązaniu do UKI:"istnieją rzeczy jakich nigdy nie poznamy, mechanizmy nieodgadnione" (sorry, tym razem mam więcej czasu więc i dygresja będzie dłuższa)

zgadzam się w zupełności, a na dowód tego przedstawię marny dowód (hyhy): słowa jakie przeczytałem jakiś czas temu nie pamiętam gdzie - otóż podobno naukowcy nie wiedzą dokładnie co powoduje, że u (większości, jak rozumiem) mężczyzn po wytrysku żołądź staje się bardzo wrażliwy i niejednokrotnie dotyk w tamtym miejscu zwyczajnie boli Smile

coś tam gadają o pewnych substancjach wytwarzających się w tkankach po szczytowaniu, ale tak dokładnie to nie wiedzą Smile

być może od czasu kiedy to słyszałem, ta tajemnica została już wyjaśniona - nie wiem, nie googlałem

zresztą, co tam daleko szukać - mam w pracy kolesia - buddystę i zarazem maniaka fizyki kwantowej Smile

- który opowiada mi różne rzeczy, a między innymi i to, że całkiem niedawno nasz dorobek nauki zwanej fizyką został co nieco przebudowany - otóż podobno dowiedziono, że elektrony nie mają masy (z tego co pamiętam w szkole mówiono mi, że mają, tylko wiele razy mniejszą od jądra atomu), a są jedynie wirami energii, które nie wiadomo gdzie się znajdują - w ich przypadku można mówić jedynie o prawdopodobieństwie przebywania w danym momencie w danym miejscu // P.S. bredził coś też o tym, że protony i neutrony również nie mają masy, ale to już mi się wydaje oszukaństwo zwykłe i żerowanie na mojej prostolinijności, hyhy Smile

tak więc nie wiem czy słuchać tego kolesia, bo wierzy on także w projekcje astralne i potężne moce ludzkiego umysłu Smile

mówił, że na świecie od kilku (a może kilkunastu lat) trwa pewien eksperyment - otóż wiele komputerów zostało połączonych w sieć i uruchomiono na nich aplikacje działające jako generatory liczb losowych od 0 do 1 - naturalne jest, że średnia tak generowanych liczb po upływie tych wszystkich lat powinna oscylować ok. 0,5 - i tak podobno jest, z tym, że w niektórych momentach średnia zbyt znacząco (niżby wynikało ze standardowego odchylenia) przesuwa się w jedną bądź drugą stronę, np. w momencie ataku na WTC średnia podskoczyła podobno do ok. 0,8 - oprócz tego podobno eksperymenty dowiodły, że grupy ludzi, którym kazano skupiać się na myśleniu o określonych liczbach potrafią odchylić generowaną średnią w sposób nie budzący wątpliwości, że to ich sprawka

światło też jest ciekawe, pamiętacie zapewne jak nam powtarzali, że ma naturę korpuskularno-falową tzn. że czasem zachowuje się jak fala, a czasem jak cząstka (korpuskuła) - no cóż, podobno naukowcy niewiele wiedzą, a natura światła zależy od naszej obserwacji i jest z tym związany tzw. "paradoks kota w worku" (chyba chodziło o "kota Schrödingera" ale nie tak zostało mi to wtedy przedstawione przez rzeczonego znajomego) - jeśli trzymamy w łapie worek, w którym jest nieruchomy kot to jak dowiedzieć się czy kot żyje czy jest martwy? najłatwiej oczywiście otworzyć worek i zajrzeć, ale ale - tu wchodzą inne czynniki - otwierając worek wpuszczamy do środka powietrze, światło, nadzieję dla kota, itd. i może się okazać, że kot, który przed chwilą był martwy, nagle ożył Smile

- sam nasz akt obserwacji zaburza zjawisko obserwowane - jak więc można być pewnym czegokolwiek?

i na koniec trochę żółci wyleję (lubię to!) - żyjemy sobie nie wiedząc nic o nas samych i o świecie, nie mogąc zadecydować o najważniejszych wydarzeniach w naszym życiu (łącznie z wybraniem czy w ogóle chcemy się urodzić czy nie), nie wiedząc gdzie zmierzamy i co czeka nas po śmierci, nie mogąc całkowicie poznać drugiego człowieka i tego co mu siedzi w głowie, itp. itd. - panowie, jest tak jak mówi Szczepan - jesteśmy wszyscy śmieszni wobec wieczności, z naszą religijnością, cywilizacją, troszczeniem się o doczesność, strachem przed śmiercią, itd. - na dobrą sprawę w ogóle nie ma znaczenia co zrobimy (w mikro i w makroskali) i w zasadzie moglibyśmy nie robić nic - po prostu położyć się i umrzeć

UKI

Moja postawa jest odmienna, wierze w celowość i "nieprzypadkowość", wierzę że istnieją siły które w taki a nie inny sposób kształtują pewne, że tak nazwę drogi, a my nimi kroczymy, z tym, że mam wybór, możemy skręcić tu i tu, a nawet możemy je totalnie olać i się zatrzymać przed czasem jaki nam dano. Jedni, tacy jak ja, nazwą to wszystko Bogiem i nie interesuje mnie że naukowiec "A" wytłumaczy mi ile waży proton( bez aluzji do wcześniejszej wypowiedzi)i będzie mówił że Bóg to kosmita z Galaktyki Kolakao, a naukowiec "B" stwierdzi że ( poważnie, słyszałem to dzisiaj) kazanie Jezusa na Górze to wymysł ponieważ w tamtych czasach nie mogło się zebrać tylu ludzi w jednym miejscu i wysłuchać słów Jezusa( mówił że 50osób to był MAX). Nie wiem czy niektórzy ludzie celowo nam mieszają w głowach mówiąc byśmy przyjęli za oczywistość że ich racja jest mojsza, czy robią to mimowolnie(w co raczej nie wierzę). Ja nie widzę w nauce wroga, po prostu twierdzę, że nie poznaliśmy z niej więcej niż kilka procent( choć i to wątpliwe) z całości dostępnej tu i teraz, nie pisząc o innych, alternatywnych rzeczywistościach. Reasumując, według mnie przypadkowość to wygodna teoria tych, którzy boja się wziąć byka za rogi i powiedzieć że niewytłumaczalne to też możliwe, rzeczywiste, faktyczne i tak samo ważne jak ich "zbadane" teorie. Ktoś mądry napisał/zapytał: " Cóż w życiu jest pewne prócz śmierci?" A może śmierć nie jest tym czym nam się zdaje być? OK, kończę tą część gdybania.

White Lion

UKI

Pit, jako uzupełnienie, odniesienie do Twoich słów. Czy gość z czasów prehistorycznych, który po raz pierwszy w historii wykrzesał ogień i sam się zapewne zdziwił że to tak można, zdawał sobie sprawę z tego że jego akcja( zaplanowana czy przypadkowa, mniejsza o to) wpłynie na dalsze losy ludzkości? Czy zatem mała rzecz nie może odmienić losów Świata, a według mnie i Wszechświata. Ja wierzę, że mamy Wolną Wolę( różne ujęcia religijne). Bóg( dla innych Mistrz Przeznaczenia, ktokolwiek) nie zaplanował nam całego życia od A do B. Być może zaplanował kiedy zgaśnie Słońce, kiedy zgaśnie pojmowany przez nas Wszechświat, kiedy wyruszymy do gwiazd( tchnie w umysł Pana/Pani X genialne rozwiązanie tej zagadki), ale mam wrażenie, że to w jakiś sposób splata się z naszą wolnością wyborów. Nie znam schematu takiego działania, ale wierzę w nie.

ZjedzBabciKorale

ZjedzBabciKorale

ZjedzBabciKorale

White Lion

Mike: "Chodziło o to, że cokolwiek zdecyduję, nie ma to obiektywnego znaczenia w szerszym horyzoncie zdarzeń"

zgodze się z logiką tego stwierdzenia ale jego sens filozoficzny jest dla mnie inny niż dla ciebie.

Dla Ciebie (jeśli dobrze rozumiem) - brak bezpośredniego i odczuwalnego lub rozumianego przez ciebie wpływu działania na świat czy wszechświat jest czynnikiem negatywnym i demotywującym.

Dla mnie (jeśli siebie dobrze rozumiem) - fakt bycia "pyłkiem" we Wszechświecie lub w mniejszej skali mrówką przenoszącą pustynię mi nie przeszkadza. Rozumiem to i nawet jeśli przez całe życie przeniosę tylko 1 ziarenko to i tak mam na to wpływ Smile

albo inaczej - fakt że mnóstwo ludzi na świecie śmieci nie przeszkadza mi w odczuciu samozadowolenia że papierek będe niósł aż do napotkania kosza.
Smile

wujek Alfred

To jest jak gang bang, wszyscy na PerłoJada. Ja też chcę.

Mogę tylko rozwinąć, co Kot-Albinos zauważył. Większość z nas nie stawia swoich działań w kontekst wieczności, wszechświata itp. To nie jest krytyka: pewnie nie robimy tego, bo wyglądamy marnie na tym tle i wszystkiego się odechciewa. Ty tak zrobiłeś, jest to akt odwagi i masz efekty:)
Sens, czy znaczenie, to całkowicie ludzka konstrukcja, w gruncie rzeczy arbitralna. (jeśli pominąć „siły wyższe”) A jednak nie wydaje mi się przez to mniej ważna. Każde z Twoich działań odbija się na innych. Ma dla nas znaczenie, czy napiszesz coś na forum. Masz rodzinę: dla nich ma znaczenie własciwie wszystko, co robisz. Spróbuj powiedzieć żonie, że praca nie ma „znaczenia” i że ją rzucasz. Jeśli mi opowiesz głupi kawał, to mnie rozśmieszysz. Rzecz jasna, umrę kiedyś, ani się wtedy nie będę śmiał, ani o tym pamiętał. Mimo wszystko odmawiam uznania, że moje zadowolenie nie ma sensu.

Tak, to arbitralne. Sens jest arbitralny. Sue me.

Czy naprawdę masz ambicję rozbawiać planety i zmieniać prawa wszechświata? Dlaczego ktokolwiek miałby ochotę to robić? Wszechświat ma to gdzieś. (chciałem napisać w dupie, ale gdzie to jest?)

Nie wiem w ogóle, czy to nie jest przypadkiem kwestia nastroju, czy widzimy sens, czy nie. Twoje argumenty są proste i nie do zbicia, twoje widzenie świata całkowicie uprawnione. A jednak dzieci, które niewiele wiedzą i niewiele mogą, nadają sens grzebaniu patykiem w piasku. Pewnie powiesz, że to jest przykład na potwierdzenie twojej tezy. W końcu, patrząc na to z odpowiedniej odległości, jesteśmy słabi, jak dzieci i nadal grzebiemy patykiem w piasku. A jednak pewnie układałeś kiedyś z dzieckiem klocki, a może nawet grzebałeś patykiem w piasku. Czułeś wtedy, że to nie sensu?

Może tak. Ja układałem, i nie czułem.

Pytanie do tych, którzy uważają, że Siła Wyższa może nadać życiu sens (nie mogę się powstrzymać Smile

):

Dlaczego się cieszyć, że jesteśmy elementem planu/zamierzeń, których nie rozumiemy? Czy nie czyni to z nas bezrozumnych marionetek? Przecież, nie rozumiejąc zamierzeń Siły Wyższej, nie rozumiemy ostatecznych konsekwencji swoich czynów.

Pytanie nr 2: skąd wiadomo, że Siła Wyższa kieruje nami w dobrych zamiarach?

White Lion

odp. na Pyt 1 do Spowinowaconego Rodzinnie:

Uznając Siłę Wyższą nie musimy od razu iść na drugi koniec osi.
Zaplanowane i z góry wyznaczone mogą być tylko ogólne elementy naszego Przeznaczenia.
lub nawet pokuśmy się o teorię że wyznaczona jest mniej lub bardziej nieskończona liczba wariantów naszego przeznaczenia oparta o miliardy wyborów jakich w życiu dokonujemy (jak gra-książka paragrafowa Dreszcz tylko trochę bardziej rozbudowana).

Przy tej opcji nadal zachowujemy wolność wyboru jak i jego sens Smile

odp. na Pyt 1 do Spowinowaconego Rodzinnie: (i trochę nawiązując do dylematów Zjadacza)
Jeżeli nie wierzymy w Siłę Wyższą to próba odpowiedzi jest bezsensowna.
Jeżeli wierzymy w cokolwiek to przeciez możliwe jest że Siła Wyższa ma trochę bardziej złożone procesy myślenia i świadomości niż my i nie musimy być w stanie ją zrozumieć.
np. SW może widzieć w 40 wymiarach i świadomie w każdej sekundzie od początku "przeszłości" do końca "przyszłości".
Obie powyższe rzeczy są dla mnie trudne do wyobrażenia (i pewnie dla większości ludzi).

Dlatego pokuszę się o stwierdzenie że próba zrozumienia tego dlaczego dzieci w afryce umierają z głodu oraz umieszczenie tego na naszej skali dobra-zła można by porównać do moich rybek które próbują zrozumieć radosne walenie młotkiem w szybę przez Antka.

Nie ma dla mnie możliwości zrozumienia powodów działania SW choć oczywiście ludzie starają się to robić dla uspokojenia się i ukojenia lęków przed niezrozumiałym.
Tak samo ocena tego w kat. dobro-zło jest oceną w naszej kategorii (generalizując to pojęcie dla wszystkich ludzi) i pewnie jest mało trafna w kategoriach oceny SW.

p.s. Que Bom Te Ver Viva Wujku Smile

wujek Alfred

Metafora paragrafówki mnie powaliła. A jednak wydaje mi się, że obydwa Twoje argumenty można sprowadzić do: "SW wie lepiej". Na ile nie rozumiemy planu SW, na tyle nie jesteśmy w stanie w nim uczestniczyć świadomie, a tylko świadome uczestnictwo ma sens. Na ile nie rozumiemy SW, na tyle nie jesteśmy w stanie ocenić, czy jest dobra, czy zła.
Spekulacje na temat masterplanu SW są bezpodstawne, więc nie wyprowadzajmy stąd żadnych wniosków. No chyba, że wiara, to kapituluję.

Powtarzam się, bo ostatnio o SW dyskutuję bez entuzjazmu. Żeby mój post coś dodał, moje własne porównanie. Co prawda nie lubię porównań w dyskusji, bo są nieprecyzyjne, ale z drugiej strony są obrazowe, więc to moja próba.

Stoję sobie z nieznajomą dziewczyną na łące (na łące, żeby nie było zbyt wiele osób w pobliżu. Z dziewczyną, bo to przyjemniej. Ja, bo nie chće nikogo innego narażać na niewygody). Przychodzi koleś z pistoletem, w bluzie z napisem SW, która włożył dla uniknięcia niejednoznaczności w interpretacji. Celuje w głowę dziewczynie i mówi: "zabiję ją"
Pytam: "dlaczego?"
A on na to: "nie zrozumiesz"
Więc ma popełnić czyn, który według mnie jest zły, a według niego uzasadniony - bo podobno wie więcej. Zakładając, że mogę to zrobić, dla mnie etycznym wyborem jest postąpić według mojej wiedzy i obezwładnić kolesia, jeśli się tylko da.
Nie wydaje się to wam dobrym wyborem?

To moje główne porównanie, jest też dalsza część, mniej zgrabna:

A teraz wezmę pod uwagę, że koleś ma pistolet i nie stoi zbyt blisko. Może mnie zastrzelić, jeśli się zbliżę. Wobec tego mówię sobie: "eee, pewnie on ma dobry powód, żeby ją zastrzelić". Odwracam się i odchodzę - obawiam się, że to wielce prawdopodobny scenariusz.

Innymi słowy: wiara w SW to dla mnie złudzenie, ale wiara w dobroć SW to już syndrom sztokholmski.

Nawiasem mówiąc: przyszła mi do głowy luźna refleksja o niebezpieczeństwach gang bangu. Nigdy nie wiadomo, czy nie staniesz się nagle centrum zainteresowania.

ZjedzBabciKorale